Finanse24

Spółka cywilna z reguły zakładana jest przez co najmniej dwóch wspólników. Łączy ich osiągnięcie wspólnego celu gospodarczego. A więc także uzyskanie odpowiednich korzyści finansowych. Jest to możliwe jeśli podjęte zostaną określone działania zawarte również w umowie samej spółki. Każdy ze wspólników wnosi do spółki swój wkład. Nie musi to być wkład pieniężny. Mogą to być na przykład: samochody, prawo najmu budynku czy też świadczenie pracy przez jednego ze wspólników. Ciekawostką jest fakt, że wspólnikami w spółce cywilnej mogą zostać tak samo osoby fizyczne jak i osoby prawne. Każdy ze wspólników staje się w tym momencie przedsiębiorcą. Trzeba wiedzieć o tym że całkowity majątek takiej spółki nie jest jej własnością. Jednakże w okresie jej funkcjonowania stanowi on współwłasność wspólników. Wspólnicy nie mogą zarządzać udziałami w majątku. Po zakończeniu działalności spółki jej majątek jest dzielony pomiędzy wspólników po uprzednim zwróceniu ich wkładów. Wspólnicy spółki cywilnej są w równym stopniu odpowiedzialni za jej zobowiązania.

Każdy przedsiębiorca decydujący się na prowadzenie własnej działalności gospodarczej, powinien zdecydować się jaką będzie miała ona formę prawną. Stojąc przed takim wyborem powinien on przede wszystkich zwrócić uwagę na możliwe formy opodatkowania, istniejące rodzaje płatności, wielkość zaplanowanej działalności gospodarczej jak również wszelkie źródła kapitału które mają sfinansować działalność w początkowych fazach jej rozwoju. Trzeba wiedzieć o tymże osoba fizyczna która prowadzi własną działalność gospodarczą ma najmniej skomplikowaną prawnie i rachunkowo sytuację. Znacznie bardziej skomplikowane są wszelkiego rodzaju spółki osobowe i kapitałowe. Jeśli planowane przedsięwzięcie ma duże rozmiary i nie można obyć się bez finansowania z zewnętrznych źródeł dochodu to być może najrozsądniejszym wyjściem jest zawarcie spółki z innymi osobami lub podmiotami. Może to być spółka cywilna, jawna, partnerska, komandytowa lub komandytowo – akcyjna a więc jedna ze spółek osobowych. Ewentualnie może to być spółka kapitałowa.

Spółka komandytowo – akcyjna jest określana jako hybryda spółki akcyjnej i spółki komandytowej. Jest ona również wskazywana jako najlepsza z pośród wszystkich spółek osobowych ponieważ stwarza ona najlepsze możliwości uzyskiwania kapitału od tych inwestorów którzy nie chcą ponosić osobistej odpowiedzialności za jej zobowiązania. W przypadku tej spółki konieczne jest ograniczenie ryzyka przejęcia spółki przez akcjonariuszy. Tutaj również występuje komplementariusz oraz co najmniej jeden akcjonariusz który nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek zobowiązania spółki. W nazwie spółki komandytowo – akcyjnej powinno znaleźć się nazwisko komplementariusza oraz forma prawna spółki. Konieczne jest również spisanie statutu spółki w formie aktu notarialnego. Minimalna wysokość kapitału zakładowego spółki ustalona została na poziomie pięćdziesięciu tysięcy złotych. Konieczne jest również ustanowienie rady nadzorczej i walnego zgromadzenia jeśli liczba akcjonariuszy przekracza dwadzieścia pięć osób.

Można śmiało powiedzieć, że spółka komandytowa jest kolejną odmianą spółki jawnej. Powstaje ona w celu prowadzenia działalności gospodarczej i uzyskiwania korzyści finansowych jednakże w znacznie większym rozmiarze niż to jest w przypadku spółki jawnej. Spółka komandytowa może być utworzona przez osoby prawne. Przy jej zawieraniu wymagane jest spisanie umowy w postaci aktu notarialnego. Majątek spółki stanowi wspólną własność wspólników. Wspólnicy podzieleni są na komplementariuszy i komandytariuszy. Komplementariuszem w spółce komandytowej musi być przynajmniej jeden wspólnik który będzie odpowiadał za jej zobowiązania bez żadnych ograniczeń. Komandytariuszem jest również co najmniej jeden wspólnik jednakże jego odpowiedzialność za zobowiązania spółki jest ograniczona do konkretnych wartości która ustalona została w umowie spółki. Umownie przyjmuje się że jest to wartość wkładu jaki został wniesiony do spółki przez komandytariusza. Nazwa spółki musi zawierać nazwisko komplementariusza.

Przy zryczałtowanych formach opodatkowania stawki podatkowe są zawsze stałe. Zatem stawka ryczałtu nie może zmieniać się gdy zmianie ulega wysokość podstawy opodatkowania. Wysokość stawek ryczałtu obliczana od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest tylko i wyłączenie od profilu działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika. Stawki ryczałtu nigdy nie zależą od wysokości przychodów jakie uzyskuje podatnik. Ma na nie natomiast wpływ nie tylko rodzaj działalności ale również liczba zatrudnionych pracowników jak również wysokość populacji w miejscowości prowadzania działalności gospodarczej. W sytuacji gdy podatnik korzysta z karty podatkowej jest on jednocześnie zwolniony z obowiązku ewidencyjnego. Zwykło mówić się że zryczałtowane formy opodatkowania charakteryzują się fakultatywnym charakterem. Sam przedsiębiorca decyduje o formie rozliczenia podatku jednakże jego wybór powinien poprawnie udokumentowany. Składa on wówczas oświadczenie określające formę opodatkowania.